فراوانی واکنش‌های وازوواگال در اهداکنندگان مراجعه‌کننده به انتقال خون استان کردستان و تاثیر آن بر میزان بازگشت جهت اهدای خون مجدد

چکیده سابقه و هدف شایع‌ترین عارضه اهدای خون، واکنش‌های وازووگال است. بروز این واکنش‌ها می‌تواند اثرات منفی بر بازگشت اهداکنندگان داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی فراوانی واکنش‌های وازووگال و تاثیر آن بر میزان بازگشت جهت اهدای خون مجدد در استان کردستان بود. مواد و روش‌ها مطالعه از نوع توصیفی-مقطعی و جامعه مورد مطالعه، اهداکنندگان مراجعه‌کننده به پایگاه انتقال خون استان کردستان در سال 1394 بودند. هم‌چنین میزان بازگشت اهداکنندگان دارای واکنش وازوواگال در فاصله زمانی یک سال(از 94 تا 95) بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از 16 SPSS و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها از مجموع 25891 اهداکننده، 170(65/0%) نفر شامل 157 مرد و 13 زن دچار واکنش وازوواگال شدند که در 164(9/95%) مورد عوارض خفیف، در 3 (8/1%) مورد عوارض متوسط و در 4 (4/2%) مورد عوارض شدید مشاهده شد. میانگین سنی اهداکنندگان زن و مرد که دچار واکنش‌های ناخواسته شدند به ترتیب 4/31  و 73/30 سال بود. بیشترین تعداد عوارض مربوط به اهداکنندگان بار اول بود(2/1%). هموگلوبین کمتر از 15 gr/dL با افزایش بروز واکنش و افزایش وزن با کاهش واکنش‌های وازوواگال مرتبط بود(به ترتیب 004/0 p= و 008/0 p=). میزان بازگشت اهداکنندگانی که دچار واکنش شدند در مدت زمان یک سال 18% (170/32) بود. نتیجه گیری نتایج نشان داد فراوانی واکنش‌های وازوواگال در مردانی که کاهش وزن بیشتری نسبت به حداقل تعیین شده برای اهدای خون دارند، بیشتر است.